Jeszcze jeden dzień.

I znów przychodzi noc
nietolerancyjnie
podchodzi do drzwi
i tańczy z samotnością
w listach
zapisanych
krwią
naznaczaną odbitymi dłońmi
na płaczących chodnikach.
Moknąc w gradowym buncie
z nagim ciałem
krzyczę w twarz deszczu
negocjując ten jeden dzień
bez Ciebie
niepogodzona.
Paląc swe emocje na stosie
imaginacją
gaszę
myśli, a one powstają, od nowa, na nowo
bo
gdy stoisz przede mną,
utworzony miękkością ciała i siłą kręgosłupa
aprobujesz mnie instynktem
wkładasz we mnie
ogniste płomienie
rozpalające przez czubki
palców
do szpiku kości.