i jeszcze oddech pod
naporem miłości
decyduje się kochać
to życie
co warte wszystkiego
a nic już nie da
i jeszcze spojrzenie
wraca ze snu
z wiedzą
po której nie ma przebaczenia
jeszcze
błękitną kreską
nakreślę prośbę ostatnią
przytul mnie Boże
bo wciąż za mało
nas w nas
21 June 2012, 12:44
przytul mnie Boże
bo wciąż za małonas w nas
Ileż pokory w tych słowach
20 June 2012, 17:46
bardzo ładny jakby...ostatnim tchnieniem o jedno jeszcze proszę...pozdrawiam
20 June 2012, 16:56
Aniu... czytając Twoje piękne wiersze... coraz więcej nas w nas...
Pozdrawiam cieplutko :)))
20 June 2012, 16:06
nas w nas tyle ile was a was , mnie Awas a was, mnie bylejak a was ? mnie Awas a was ... ?, lepiej cierpieć i modlić i mdlić i mdleć za siebie, bardziej to szczere.
Mam pytanie: życie z przekonaniem że nic już nie da to filozofia jasnowidzka czy ciemnogrodzka ?
pozdr.