...
I czuję
Że coś pęka
W krzyku ciszy
Jak zbyt kruche szkło
Powoli umiera
W martwej już rozmowie
Jak zbyt ulotny oddech
Poprzez mroków tuman
Szukam
Choć
Cząstki Ciebie
I mnie
Jeszcze
W nas
11 832 wyświetlenia
154 teksty
31 obserwujących
3 January 2013, 23:08
Dziękuję... Jak miło, że jesteście i cały czas czytacie... Szczęśliwego Nowego Roku. Może spóźnione, ale szczere...
Pozdrawiam,
Czerwona3 January 2013, 19:00
Przeszły mnie dreszcze, bo w tym wierszu gdzieś jestem... i ja.
Niesamowity. Tak cichy, tak ludzki, w swym krzyku.
Pozdrawiam.
1 January 2013, 10:14
Cudownie piszesz...
Zawsze w Twoich wierszach odnajduję cząstke Siebie...
Zabieram ;)
pozdrawiam w Nowy Rok ;)