***

Ago, Jadziu, Damianie - dzięki : ) i tak, chyba jednak mimo wszystko pozostanę dalej wierszokletką...pozdrawiam Was;*

Wiersz niezwykle spleciony tęsknotą i przekornością, końcówka zapłonęła mi w duszy niczym czerwona pochodnia... Pozdrawiam, Niko, pozwolę sobie ukraść... :)

Subtelnie, delikatnie z nutą... Jalapeno na końcu, pozdrawiam :)

Oooo, Tobie również dziękuję Alex !
p.s. mam nadzieję, że to nie jest "zły dotyk" ;-p

dzięki dziewczyny! i cieszę się, że pomimo tęsknoty widać tę dumę może trochę pychę,zawadiackość... o to chodziło :-)
pozdrawiam ;*

"czasem boję się swoich wierszy
obnażają mnie do reszty"
Oj, dokładnie...
Piękny wiersz, bardzo mi bliski.. :)))

Przepełniony codziennością i tęsknotą która wypełnia każdą żywą komórkę w naszym ciele.:) Pozdrawiam

podzielam zdanie Agaty
dla mnie genialny! zabieram ze sobą

pozdrawiam ciepło :)

subtelny dotyk duszy, szeptem serca...
lubimy gubić się w tęsknocie, by nie zagubić się w sobie...

pozdrawiam cieplutko:)