I Bóg wstrzymał oddech...

I Bóg wstrzymał oddech...
...bo takiej miłości jeszcze nie widział

I Boskim obdarzył ich uśmiechem...
...gdy ujrzał ich czułość wzajemną

I oczom Swym nie wierzył...
...gdy widział jak ona patrzy na niego

I pierwszy raz dostrzegł taką troskę...
...z jaką on czule ją obejmował

I uszom Swym nie mógł uwierzyć...
...gdy podsluchał ich szepty miłosne

I się zawstydził...
...gdy ujrzał jak jednym stają się ciałem

I zaniemówił...
...gdy ich dusze nad ciałami się połączyły

I nie mógł uwierzyć...
...że stworzył coś tak pięknego

I Boską łzę uronił...
...bo zrozumiał, że był świadkiem szczęścia

I w końcu zaczerpnął oddech...
...bo wiedział, że dla nich warto było stworzyć ten świat

_____________________________________

Wiersz ten napisałam 2 lata temu i po raz pierwszy opublikowalam 20 kwietnia 2010 roku na stronie http://www.klamerka.pl pod pseudoniem "miramija". Informację tą podaję dlatego, że znalazłam ten wiersz w tym serwisie ukradziony i podpisany przez kogoś innego.