Z herbatą dwanaście lat temu

Herbert zmarł
cóż...
drzewa schną
poeci boso
w brudnych stanikach chodzą
po torowiskach
bezradnie wołając - mamo!

Przerażeni w nocy
powtarzają alfabet
a ja z katarem
moczę nogi w wodzie
posolonej łzami
i spluwam na podłogę
zamiast do
śmierdzących toalet
na dworcu kolejowym we Wrocławiu

marka

(kilka dni temu
powrócił do mnie wiersz i odtworzyłem go
po dwunastu latach od napisania)