Najpiękniejsza z gwiazd

Gwiaździsta dusza, co płomieniem blyska,
Najgorętsza lawa z jej płuc wytryska,
Lecz tak spokojnie, tak cicho się kręci,
Jej świata nie zdoła nikt nigdy rozbełcić.
W tą noc ciemną, w środku ciszy stała,
Bajeczny trzask ze swego wnętrza wydała.
Ledwo co sama pewnosci nabrała,
Ledwo co dać o swym istnieniu dała,
I już wszechświat rzuca nadętym swym wzrokiem, gaszac jej ogień.
Gasząc jej ogień.