Światło i miłość

Gwiazdo Betlejemska
grudniowego nieba
rozbłyśnij promiennie
dziś tak światła trzeba

dawniej światło nasze
wypływało z wnętrza
dzisiaj błyski wokół
a mroczne są serca

wskaż nam drogę Gwiazdo
zbłąkanej ludzkości
byśmy powrócili
do Źródła Miłości

prowadź nas Zwiastunko
a w czasie tej drogi
wypal swoim blaskiem
grzechów naszych złogi

zazdrość i pychę
bezwstyd i egoizm
ciągłą żądze zemsty
próżny melancholizm

byśmy mogli stanąć
prawdziwie skruszeni
przed Bożą Dzieciną
zrodzoną dla ziemi

to Dziecię to Miłość
cierpliwa, łaskawa
jedyna taka
tak wielka, choć mała

poklasku nie szuka
nie kwili w salonach
nie unosi się pychą
nie przebiera w fasonach

siankiem jest okryta
w żłóbku kołysana
krystalicznie czysta
Miłość Boga Pana

w tej oto Miłości
serca swe zanurzmy
cnoty tej zaczerpmy
w czynach ją pomnóżmy

by gniew wyplemić
złego nie pamiętać
w prawdzie się weselić
innych nie zniechęcać

by wszystko znosić
pokładać nadzieję
wszystko przetrzymać
gdy źle nam się dzieje

by w niej nie ustawać
kochać nawet wroga
czynić drugim dobro
(najwyższa to próba)

tylko taka miłość
co nie szuka swego
może wrócić światu
człowieka prawego

bo wielkość nasza
bogactwa i siła
są tylko pozorem
gdy miłości nie ma
A.Szyrwińska (inspirowane "Hymnem
o miłości")