Grzebię ból życia w ziemi
patrzę na ostatnie chwile
zanim się obrócę w popiół
nie czuję żalu...tylko smutek
na ścianie portret umierającej
próbuję zacerować to co się wypala
poszukując siły...objęta fatum
patrzę na ostatnie chwile
serce zamarza pod skorupą
przepaść między granicami
przygasających dusz
nic więcej...by żyć.