Znasz taką samotność

Gorąca herbata w dłoniach,
otulona wełnianym płaszczem.
Szarość w myślach - pokojach,
za oknem mróz - gwiazdy nad miastem.

Samotność ta sama co wczoraj
Z rozpiętym żaglem bezsennosci
Dryfuje w morzu łez i skona
Omamiona mgłą bezsilności

Zatrzymałem się tu - zmieniony
I umrę jak on i ty i oni
Drzewo wypuści pąk zielony
A kwiat zakwitnie w twojej dłoni