Gonię nutami
po blacie stołu
segreguję Ciebie
na kawałki
prawdę - nieprawdę,
czekając odkrywam
z sekund w minuty przechodzą czyny.
Czasem wskakuję w przestrzeń czasu,
by odskoczyć od
śmiertelności.
Pokrywam dłońmi cały
domysł
wywlekając na wierzch fakty
głupieję tradycjami mojego
życia
przebijam głową mury
nie do pokonania.

I nie pytaj nigdy
skąd mam skrzydła
Póki jesteś tu
to nieistotne.