znudzenie i samotność kobiet w wieku średnim na NK :):):)
Godzinami siedzimy w ten ekran wpatrzone... to żałosne i smutne i... .trochę szalone. Gdyby nie samotność która wewnątrz siedzi , gdyby nie smutek który wciąż nas śledzi... i szaleństwo-ogarniające całe nasze ciało... wciąż w w głowach nam szumiało a serce wołało...mało ,mało, mało-na świecie jest zrozumienia... Jakie w nas drzemią młodzieńcze pragnienia...
Agnieszko, wiersz jest naprawdę dobry, tylko widzisz poezja nie znosi dosłowności, myślę więc, że Twój utwór zyskałby wiele, gdybyś bardziej zawoalowała, uogólniła informacje w tytule, wszak można go wtedy czytać inaczej i nie zawężać interpretacji, w końcu nie tylko na nk staramy się wskrzesić młodość;) Pozdrawiam:)
Ok...spróbuję to usprawiedliwić:) ułożyłam go dla koleżanki na chybcika:)...napisała mi że siedzi na nk i wpatrując się nieustannie w ekran i czeka aż ktoś wreszcie do Niej napisze..No i niestety zaobserwowałam że takich osób jest tam wiele...