Niech pamięć o ich waleczności nie blednie

Generał Kleeberg na odsiecz śpieszył,
Prosto ku walczącej Warszawie zmierzał
Przez kraj płonący wojną wojska dzielne szły.
Przez gęste lasy, zaorane pola i poranne mgły.

Jeden z najlepszych naszych generałów,
Jako symbol męstwa w sercach pozostały,
Walczyła Warszawa i walczył polski Brześć,
Krwawo bił się żołnierz o Polski honor i cześć.

Spadały bomby z samolotów najeźdźców,
Płonęły krwawo wsie, leżały gruzy w mieście.
Popłynęły wojska polskie przez rzekę Bug,
By Warszawy nie deptały setki wrogich nóg.

Niech pamięć o ich waleczności nie blednie,
Bo nasi żołnierze nigdy nas nie zawiedli.
Szlak ich walk znaczą krzyże wsród drzew,
Bo żołnierz polski walczył o Ojczynę jak lew.

On bił się z okupantem w Brześciu i Kobryniu,
Gdzie pokazał męstwa i waleczności wyczyny.
Nasi Kleeberczycy polskie wsie i miasta odbijali,
W walce o Ojczyznę oni się nie poddawali.

I ci, co zginęli podczas walk, i ci co przeżyli,
Swym poswięceniem hołd Polsce złożyli.
I oni wszyscy w naszych sercach i pamięci żyją,
Niech pamięć o nich nigdy nie ginie, nie mija.

A od imienia narodu polskiego chcę podziękować
Kleebergowi i żołnierzom, że chcieli Polskę ratować.
Nikt nie śmie nic zarzucić żołnierzom wojny obronnej,
Bo dzięki swej waleczności żyją w sercach potomnych