o sobie

gdzieś tam po drodze
zgubiłam się w natłoku słów
wersy dzieląc gdzie popadnie
ze zdenerwowania
klucząc między blokami
klucząc po omacku
a wszystko takie
same zwłaszcza nocą
której się boi

nie lubi nie wiedzieć dokąd zmierza i gdzie
dojdzie gdy nie chce

plany w głowie choć układane
na każdy dzień inaczej posypią się znowu
i będzie w pustym łóżku z ciałem
nieobecnej jak zwykle kobiety

winem różowym próbując półsłodzić łzy
świadoma czasu który tylko
tykaniem
jest w stanie przypomnieć
o sobie