Pieśń bez pożegnania.

Gdzie w bezszelestnej ciszy serca
Zadrży muśnięciem światła promień,
Anielską jasność szept roznieca
Nieśmiertelnej pieśni rodząc płomień.

Tam w nut zaklętej serca gamie
Ten dźwięk najmilszy znów usłyszysz.
Połóż mi dłoń na duszy ramię.
Pieczęcią bądź mych wspomnień ciszy.

W ciemności - gwiazdo moich myśli
W błękicie - ścieżko tęczy snów
Pokaż mi w mgłach jak cud się ziści
Prowadź za rękę, jak dawniej, znów.

Promieniem jasnym prosto z nieba
Muzyką palców dotknij mą skroń.
Niczego więcej mi nie trzeba
Prócz dźwięku, co nadał rytm moim snom.

Przez chwilę wstęgi naszych marzeń
W warkocze tęczy twój anioł splótł,
Lecz każdy z nas ma inną drogę,
Czy zechce Bóg ocalić ten cud?

Gdziekolwiek los mnie zaprowadzi,
Usłyszę Twój szept z najdalszych stron
Światło mej duszy obecność mą zdradzi
Obudzi mnie świtaniem melodii Twej ton.

Kiedyś na moście naszych snów
Co niespełnieniem pod niebem zawisły
Serce przy sercu staniemy znów
W przystani rzeki naszych myśli.