jeśli mnie widzisz

Cieszy mnie Wasza obecność i każde słowo zostawione pod tym wierszem.
Dlatego uśmiechnę się ciepło, po prostu.
;)

w tym
płaszczu lat
pomarszczonych

ech i cytrynowo morelowych.. :)
Pozdrawiam.

czytając - ujrzałam

poczułem

Starość się Panu Bogu nie udała, kole oczy i serce porusza tak, że mamy chęć uciekać i nie myśleć, że nas też kiedyś to czeka...
A Ty Luterin pochyliłaś się nad nią z czułością. Chylę czoła..
Pozdrawiam :)

tym krótkim wierszu ukryłaś w bardzo piękny i delikatny sposób starość... plamy na pomarszczonych dłoniach... samotność patrząca przez okno...niedołężność... wszystkie cechy do których każdy z nas zmierza...przygnębiający wiersz... ale i piękny...pozdrawiam

Dziękuję Agnieszko, Tobie też i może słonecznej :))

Kilka lat temu mijałam Ją w tłumie.
Wyróżniała się zbyt ciepłym ubraniem, miała ten swój szalik i oczy tak smutne, że nie sposób było Jej nie zauważyć. Ona nie była na spacerze, Ona szukała kogoś. Tak Ją widziałam. Żałuję, że starczyło mi odwagi tylko na uśmiech, nie na rozmowę. Zniknęła. Wyobrażałam Ją sobie w oknie właśnie. Jej obraz wraca czasem...dziś wierszem.
Pozdrawiam Starlight.:)

Wspaniała dedykacja Beatko,piękny wiersz gdyż starośc dotknie kiedyś każdego z nas-pozdrawiam milutko i pięknej niedzieli:))