Otchłań nadzieją okraszona

Gdzie ciemność w plugawych kanałach świata mży,
W zatęchłych murach zagubienia człowiecze serce drży.
Och Panie ! Przystań ukojenia tworzysz duszom wszystkim,
Najszczególniej straszliwemu unicestwieniu bliskim.

Wśród jęczących bram, pada na twarz człowieka wrak,
Na wieczność życia świateł będzie już mu brak.
Pokus czarem odwieczny Poeto Śmierci mnie zwodzisz.
Panie Światła i pokoju, wśród namiętności pożogi, wśród zamętu dróg..
Tam .. i tylko tam mnie obronisz.