Dlaczego huczy we mnie wiatr?

choć bywam bezwiednie balansując
niczym opuszki smykające się po strunie
niezdarnie kalecząc przy każdej próbie

zaciśnięte pięści pogryzione poduszki
dzień spowity milczeniem cisza tylko gra
przewertowanym zapomnikiem chwil

a powiadali o ukrytej słodyczy cierpienia
bólu sycącym na jakiś czas dla przetrwania
lecz przez łzy nawet krew staje się słona