Moje Drzwi

Gdy stoisz i patrzysz
w drzwiach najciekawiej

Myśli płyną niczym
muzyki takt
w kroplach deszczu
układając z nut
czerwone mozaiki
wspomnień...

Krew się sączy
niczym strumień
w falach miłości...

Walcząc o ostatni oddech
by za chwilę nastąpił
nieoczekiwany koniec.

Bo nie ratujesz już nic
to co zostało jest umarłe...
zapisane w nas dla nas...

mozaika wzruszeń
pozostanie zamknięta
a zadra będzie sączyć się
w niepamięci sercach...