Gdy ślepnie ukochany pies
wtedy najbardziej potrzebuje człowieka...
już nie widok sprawia merdanie ogonkiem
ale zapach w którym wpisana jest nasza miłość...

Nic się w zasadzie nie zmienia
w psim rozumowaniu pięknych chwil
jeśli nie zmienia się człowiek
który przy nim pragnie trwać... jeszcze bardziej...

Z bólem serca
że czas tak szybko przemija
wkraczamy w przestrzeń gasnących serc
a przed losem zdajemy egzamin z człowieczeństwa...

Tyle rzeczy nauczył ludzi pies
tyle powitań przepełnionych tęsknotą
i miłością bezwarunkową
mimo deszczu i życiowych burz...

I, że zawsze trzeba stać łapa w łapę, serce w serce
bez skrzydeł, tylko tak po prostu, obok
w smutku i w radości w miłości i w jedności
tyle pięknych uczuć nauczył ludzkość pies...