Gdy niczym nie może wypełnić się umysł
Gdy cisza w tle wszystkie dźwięki tłumi
Gdy rozmów wszelkie echo schnie
Już żadna myśl nie dręczy mnie

Dni stają się ukrycia przegraną próbą
Bezcelowej pustki pod skórą grubą
Gdzie nic nie zapuszcza korzeni, nic nie rośnie
Pewnego dnia budzę się i wszystko jest proste

Gdy inni idą, robię małe kroki
Wydaję dźwięki, gdy inni mówią
Na twarzy została iluzja uśmiechu
Głęboko w środku - nie czuję nic