odcienie samotności

odwrotnie kojarzę wyrazy w końcowych wersach np '' o błękicie nieskończonym''
fiszka

Dziękuję za odwiedziny, Piotr.

Prosty i piękny.

myślałam, że bardziej oczarować mnie się nie da
ale Ty każde kolejne zadziwienie burzysz kolejnym
każdy zachwyt przyćmiewasz następnym
ukradłeś mi łzę, zabrałeś kawałek duszy tym wierszem
dziękuję...

gdy twoja przyjaźń - opoka
pomnik pamięci mi postawi
dłońmi
co jak uścisk przymierza

fortepian muzyką uniesie
każdy dotyk
każdą czułość palców
i każdą wszechciszę

po szczeblach pięciolinii

wraz z pieśnią skrzypcową
wiolinowych nut

by bliżej być tej
która mi w swych wierszach
niebo pokazała

jak mapę
do niezliczonych gwiazd

Zainspirowałaś mnie aż tak...
Twój wiersz na wskroś mnie przenika, jest ramą portretową dla obrazów mi bliskich.
I jest historią ciągle obecną we mnie...