Peregrino
Francjo!
na innej ziemi zostawiłem ślad
ja - wyszarpany z drzew - wiatr
pamiętam nieba
które wieczornieją
i u mnie mieszka ta radość
która miarę moją przerasta
któż więc odgadnie czym byłem raniony
czy płacze po mnie
ktoś nieutulony
rozbłyskają burze
bez kropli słońca - wschód
lecz choćby w skrytość
w obcość
na życia tułaczej drodze
niech nas prowadzi Bóg!
16 November 2019, 17:20
Zwykle uważam swoje wiersze za wiersze-niemowy :)
Które nie potrafią [co najpewniej obstawiam] lub nie chcą wypowiedzieć mnie wprost.
Ty jednak za każdym razem potrafisz dosłyszeć w nich każde zwierzenie, każdą zadumę - najcichszą z cisz...Dziękuję, że... czekałaś :)
15 November 2019, 09:31
Jest czas czekania i czas wyruszania w podróż, czas tęsknoty i czas spotkań, czas rozstania i czas bycia stale obok...
I tylko nie ma czasu do stracenia, dlatego u Ciebie zawsze jest wszystko takie żywe i pełne emocji, bo nawet przeszłość wciąż żyje w nas, jeśli jest pielęgnowana.
Piękne słowa do tych, których zostawiamy za sobą, słowa jak błogosławieństwo na drogę.
Przypomniałeś mi tym wierszem tą melodię:"Czekanie na blask,co sfrunie z gwiazd
I rozjaśni świat,w marny czas
Na to, by gorzki jak sól wczorajszy zginął ból
Czekanie na świt,wzdychanie w noc
By nagle się zły, odmienił los
Zostawiam to innym, bo..."
od Adnachiel
