Menu
Gildia Pióra na Patronite
Wiersz Tekst dnia 11 November 2019

samotność

fotel
to jest fantastyczny przyjaciel

wygodny i cichy
nie burmuszy się bez powodu

wytrzyma wszystko
co mu powiesz
i wypłaczesz

człowieku

zniesie każdy lament
i nie ucieknie przed dziką radością

przyjmie każdą kroplę
twojej krwi
upuszczoną w martwe ramię

nocą
kiedy śpisz
nasłuchuje twojego oddechu

83 908 wyświetleń
973 teksty
64 obserwujących
  • Julka 10

    8 December 2019, 04:42

    Bywa, że fotel jest fantastycznym przyjacielem, ale bywa też tak, że kiedy dorobisz się tylko...."krzesła i szafy", każde z nich jest lepszym oparciem niż człowiek, który ublicznie z tego drwi.

    Kiedy zamkniesz oczy...świat nabiera wyrazu, pod warunkiem, że nie ma w nim człowieka, który zadał ci ból.

    Ciekawy tekst Onejko, jeśli złożysz w całość z poprzednim wierszem i przywrócisz w pamięci cytaty, które mówiły o pierwszych skrzypcach w orkiestrze :) jaki to był rok 2013? Skąd u Ciebie taka pamięć właśnie teraz :))

    tak czy inaczej...pozdrawiam ;)

  • 12 November 2019, 15:48

    Dziś znalezione, refleksyjnie piękne.
    Wyróżnienie zasłużone, gratuluję Onejko:*

    od onejka
  • onejka

    12 November 2019, 09:03

    Dziękuję Kochani za wyróżnienie i Wasze opinie :)

  • 11 November 2019, 13:45

    Gratulacje. :))

  • kati75

    11 November 2019, 13:04

    Onejka na właściwym miejscu :-) gratuluję

  • Cris

    11 November 2019, 04:23

    refleksyjnie
    :)

  • 9 November 2019, 11:45

    Smutne, ale bardzo piękne...
    Dopatrywałbym się w jego pozytywnym działaniu jednak prywaty,
    w końcu fajną pupą siadasz mu na kolana. :P
    Nasłuchuje... a tak w ogóle, to sprawdź, czy nie masz w fotelu... podsłuchu. :D
    Miłego dnia. :))

  • kati75

    9 November 2019, 09:29

    Dziś ożywiłaś we mnie dawne wspomnienie bliskiej mi osoby,dzięki Zosiu;-( a to musiałam;-)

  • giulietka

    9 November 2019, 09:23

    Fotel -najlepsze oparcie człowieka.
    Masz dziś przypływ weny, brawo!

  • marekg

    9 November 2019, 09:18

    smutna ale prawdziwa refleksja .....pięknie napisane