„Wirtualne serce”

Dziś z miłością patrzymy na kieszeń,
Choć serca większe bogactwa skrywają.
Patrzymy w oczy, lecz w nich już jesień.
Resztki życia z łzami uciekają.

Człowieka już dziś nie ma.
Zamiast słów są tylko cyfry.
Wygra ten co duszy nie ma,
Wbijając w serca igły.

Kochamy świecący plastik.
Brzydzimy się dotykiem.
Dziś czule nie przytulisz.
Spamujesz emotikoną i wykrzyknikiem.

Ludzie to profile.
Tylko „prawdę” tam wyczytasz.
Nikogo nie obchodzi, że Cię nie ma.
Umierasz, odchodzisz, znikasz…