pianista

Dziś jestem pianistą
Może skrzypkiem
Sam nie wiem
Wyciągnąłem garnitur z szafy
Wtopiłem się w koszule z atłasu
Wyszedłem na scenę okrytą kurtyną
Tą co od dzieciństwa w mym pokoju świta
Grzecznie ukłoniłem się wszystkim
Chyląc czoło przed Tobą najdroższa
Wkradłem się na chwile w Twoje oczy
Uśmiechnęłaś się.

Usiadłem za biurkiem z kartką w dłoni
Zamieniając długopis w skrzypce
Może to pianino
Sam nie wiem…
Zacząłem grać melodie
Którą tylko Ty słyszysz
Zapisując kolejne słowa
Na pięciolinii Twej duszy

W jednej chwili wstałaś
Rzucając bukiet róż na scenę
Zrobiony z konwalii wczoraj zerwanych
Bijąc brawo, szepcząc me imię
Pianisty, skrzypka czy Bóg wie kogo
Zaplatając ręce na mych piersiach
Niczym wianek z białych stokrotek
Uśmiechnęłaś się.

11.04.2021