mandatum II
dwa tysiące lat później
a nie rozumiemy wciąż krzyża
przybijamy niewiarą do ściany
mijamy obojętnie
nie zatrzymując się nawet
na rozstajach dróg
zajmując pierwsze miejsca przy stole
nie potrafimy Go dostrzec
w białej kruszynie chleba
dziwimy się takiemu Bogu
który się wciąż uniża
aż do naszych nóg
1 April 2021, 09:54
Nie widzimy mocy w okruszynie, bo to przecież takie niepraktyczne. Ta służebna pokora, kończąca się upokorzeniem i śmiercią przegrywa niestety nie tyle z buntem przeciwko "jawnej niesprawiedliwości", co z niezaspokojeniem naszej wizji dobra, a dobre jak wiadomo jest tylko zaspokojenie naszych zachcianek i naszej wizji miłości, oraz potwierdzanie owego mniemania w nas przez innych... Nie lubimy uchodzić za małostkowych, a jakże często sprowadzamy ważne rzeczy do wymiaru praktycznego zaspokojenia "pragnień".
Zostawię fragment cytatu z książki o Włodzimierza Zatorskiego: "...oto Ten, [...]