bez nas

dusze przecięte promieniem światła
powracającym od kamienia na dnie
stają się dla siebie lustrami
w snach
zbyt pewni ich rzeczywistości
nie śmiemy wydobyć z nich na światło
tego co najistotniejsze
bez fałszywej nuty
jak aksamitną mantrę
powtarzamy nieprawdę
uśmiechasz się