Rozterki Duszy

Dusza zna swojego nosiciela
Jak znoszone buty wędrowca
Znają zapach jego pięt
Jak znają każdy kamień na szlaku
Na szczyt Magury Radziechowskiej
Jak widzą wakacje na kamieniach
Znudzone spojrzenia żmii na tym szlaku

Stąd też ten świąd na lewej łopatce
Zawsze ten sam punkt
A wydawałoby się że pot
Albo uczulenie na małe chińskie rączki
Zawarte w supermarketowej podkoszulce

Nie dusza chce się wyrwać z materii
Rodzą się pytania czy jest poligamiczna
Czy rozum ją nudzi
Ekscesy ciała zbyt mało perwersyjne
Serce za mało karmi ją pięknem
A może świat jest piękniejszy jak człowiek

W każdym razie lubi się rozejrzeć zaznać
Czasem ostatecznie wychodzi
Stąd przedwczesny zgon czterdziestolatka