Drzewa jak ludzie

Wśród pięknych drzew w lesie,
liściaste i te z igłami .
Piękne, bujne, dostojne.
Czy różnią się korzeniami?

Pod ziemią różnic nie widać,
każde drzewo ma własne.
Życiodajne, długie, splątane,
dane raz, tylko raz, na zawsze.

One kryją w sobie sekrety
tego, co nad ziemią wyrośnie.
Czy to będą listki wrażliwe,
czy igiełki właściwe sośnie.

Liście z igłami nie walczą.
Szeleszczą, w słońcu się mienią.
Czerpią z życia co piękne.
Wiedzą, że opadną jesienią.

Być może to ich ofiara,
by korzeniom siły nadać,
by wrażliwość, z której czerpią,
co roku mogła się odradzać.

Choć świerki i sosny wysoko
smukłe i zgrabne wzrastają,
koronom dębów, konarom buków,
swym pięknem nie dorównają.

Są też modrzewie iglaste.
Te igieł zimą nie zachowują.
Miękkie, delikatne z pozoru,
a po cichutku dotkliwie kłują.