kiedy cisza pyszni

drżące ciała
błaganiem walczą o sens
spragnione dotyku delicji
strojnymi słowami pieszczą
samotność

wtulają w nią beztrosko
karmią by nie opuściła gdyż
w jej miejsce
skłonna pustka zagościć
już morfeusz trzyma w objęciach

dusza nie chce tej rozterki
ochoczo z drzemki wybudza się
wspólnie konsumować
ten codzienny
rajski chleb

Krystyna A.Sz. 07.10.2018r.