Do Panteonu Ludzi Upadłych

Do Panteonu
Łatwiej nam było być chłopcem w pasiastej koszuli
Niż w przestrzeni byt swój przedłużać bezsensownie
Jednak nie chcemy ani cierpieć ani działać i tak tkwimy w absurdzie
Zawieszeni w burdzie na hakach własnych marzeń
Niejako chmurnych górnolotnych wizualizacji
Co należy dodać po spacji że ta karuzela
Absurdem wyżej nazwana nijak się ma do prawdy
Łatwiej będzie śmierć ogłosić
Zagładę wszelkiej poezji
Katastrofę ewolucyjną i kastrację myśli
Patrzeć nam należy pozytywne aspekty takiej decyzji
Skończymy wylewać żale i smutki
Pójdziemy innymi ścieżkami
Przestaniem być śmieciami

Długi ten mój wywód chciałbym tutaj poszerzyć
Formą i treścią się zabawić
Żeby łatwiej wam było w moje słowa uwierzyć
By zmącić podstawy waszej logiki
Spróbuję na wszystkie bogi siły moje
Nie posługiwać się językiem liryki
Za długi mój wstęp przepraszam
Gdyby to żartem nie było już wzbili by się wraz z kurzem krytyki
Przyznać się Wielcy muszę że pustki bałem się od zawsze
Jednak gdyby uczepić się muzyki
Ekspertem być nie trzeba
By poznać Echa tajniki
A więc echem na wasze puste uszka będę
Donośnym i długim mam na to swoje triki

Uprzejmie proszę by sprawę mą potraktować na serio
Niedługo się zobaczym
Pozdrawiam
Niki