dokąd prowadzi ta ścieżka
wątła nić rwie się w palcach
Arachne jesteś cudowna
bez chwili wytchnienia
przędąc dla ślepca
wyciągnięta dłoń napotyka nicość
krzyczę więc w oczekiwaniu echa
bogowie przeklęli w imię miłości
która ich boli
do wczoraj słyszałem muzykę z ziemi
harfą Orfeja nuty czarowane
teraz tylko gniewne posapywanie
przeznaczenia w głębi pustki
czasami chciałbym zostać tu gdzie jestem
ale nić słaba w dłoni pociąga
i budzi się ślepa Furia
tylko do domu chcę wrócić