Menu
Gildia Pióra na Patronite

Kołysanka

Do domu biegnie prosta, biała droga
I ja nią biegnę z tornistrem na plecach -
Ciepło mnie wita w przeskromnych progach,
Zapach pościeli, prześwieżego chleba.

Matka pytań mi setki zadaje,
Których teraz nikt mi nie zada:
"Czy zjadłeś, synu, drugie śniadanie?
Czy widziałeś dzisiaj naszego sąsiada?"

Z ojcem drewno znoszę we skrzyni -
Bawię się łupką i ciskam nią w śnieg.
Ojciec się na mnie zżyma i krzywi
I chyba rozumie dziecinny wiek.

Tu czasu nikt mi nie kradnie,
Trzymam go w zabawkach, uśmiechach,
Czasem do ręki kawałek mi wpadnie
Sernika chowanego dopiero na święta.

Nie bolą mnie tu plecy, serce nie kłuje,
Jedyne, co liczę, to w wierszu zgłoski.
Nie wiem, ile się we mnie zepsuje,
Jak bardzo zapomnę, czym jest żyć bez troski.

Tylko niech wiatr nie wieje, tylko niech nie huczy,
Bo znów ten sen jedyny przepędzi -
Znowu nie znajdę do domu kluczy -
Do domu, co mieszka już tylko w pamięci.

21 171 wyświetleń
266 tekstów
27 obserwujących