Menu
Gildia Pióra na Patronite

W tej posępnej ciszy

Dłonie które nie mogą poczuć
dotyku umierają powoli. Niczym
wypalone świece. Budują mosty
nieistniejącej rzeczywistości. Nad rzeką
niedostępnej czarnej kipieli.

Tak trudno upleść gobelin
pozytywnych myśli. W tej posępnej
ciszy. Gdy słychać delikatne
słów drżenie.

Śpij niech cię zycie już nie boli.

Dusza odbita w lustrzanej tafli
zawyła i znikła.

(Może była to dusza kota
i wróci, gdy wiatr dmuchawce
rozwieje)

135 809 wyświetleń
1633 teksty
240 obserwujących
  • Cris

    16 February 2020, 18:34

    Piękna nostalgia

    :)