Dłonie - wskazówki zegara,odmierzają dni samotne.Błądzą gdzieś po pustych ścianach, waląc w widoki za oknem.
Usta są jak pamiętniki, co krzyczą, ale po cichu,że było się kimś, a jest nikim.Ich kartki giną na strychu.
Oczy są jak fotografie.Piękne, choć martwe i puste,co do albumu nie trafią.Nigdy nie staną się jutrem...
Alfa Centauri
Autor
1 August 2015, 21:39
Wiersz porusza. Zapada w pamięć.
31 July 2015, 23:18
Bardzo mi się podoba. Szczególnie zakończenie :) Pozdrawiam.
31 July 2015, 22:44
Piękny, pełen smutku czy nostalgii wiersz! Ale jednocześnie jest to wiersz, który nas zatrzymuje w dzisiaj, nie daje nadziei i wiary... Alfa, choć smutny, ale spodobał mi się bardzo!
31 July 2015, 22:11
pięknie zapisana nostalgia...tak odbieram.
pozdrawiam :)