smutek

deszczem
spłynęły oczy
w potokach słów
wzburzenia tonie
drżenie opada aż po palce nóg
milczeniem
skrzyżowane dłonie

wzrok
w zimną pustkę
niemych ścian
kołysze bezszelestną ciszę
przecież
radością byłeś nam
a serca twego już
nie słyszę

z bieli
nadzieja nuci parę słów
że jeszcze kiedyś
znowu cię zobaczę
patrzę w marzenia
Boże jesteś tu
i dumny z siebie
nie płaczę