Deszczem obmyta ze złudzeń lepszego Życia
Słyszałam rozmowę Nocy z Nocą
To było wtedy, kiedy się mijały…

Szeptały o Ciemności, jaka mnie spowiła
O strasznym Bólu, który mnie dobija
I o Jasności, która nie nadchodzi
Bo Dzień, rozgniewany moją bezczynnością się oswobodził.

Rządząc się teraz swoimi prawami
Odszedł daleko, ukrył za Murami
Gdzie każda Cegła zbudowana z Bierności
Nie przepuszcza promieni Słońca ani Radości…