K. Jana wieczornik z kaktusem w tle

Deszcz wychłostał szybę
księżyc z podbitym okiem
zza rdzawego obłoku łypie

Jan Kowalski siadł
i nastała cisza po ciszy
kot lęku w nim ugniata żołądek
patrzy w czerń miasta
latarnia na wietrze rozchwiana
tańczy

Wypił lampkę wina
elegancko i samotnie
w pełnym domu
notatnik mu na kolanach przysiadł
i nie głaszcze go piórem
poezję wypluł...