Menu
Gildia Pióra na Patronite
Wiersz

Gdy podniebne ptaki wykłócały się o wiosnę

deszcz uderzył o ziemię

nie zdążyłem policzyć
- rozpierzchły się biedronkowe kropki

niezręcznie człowiek rozłożył parasol
nad myślą ( co rozbłysła)
z obawy, że go z deszczem zdradzi

bezdomny ślimak przyspieszył kroku
- naiwny
i tak go rozdepczą

( i znów siedemset do domu)

we wnętrzu głuchej nocy zapalam światło
przytulam twarz do hotelowej szyby
w oddali biją się fale

a ja w strugach deszczu ciągnę za rękę
samotność

12 824 wyświetlenia
90 tekstów
41 obserwujących
  • EliWerra

    19 January 2022, 01:19

    Piękne to, smutne to...

    od Hares, Eneida, Blanca87
  • Meron

    30 April 2021, 21:45

    A było zgarnąć 🐌, byłoby wam raźniej :))

  • Ciska

    30 April 2021, 16:12

    Coś pięknego, aż łza się zakręciła :)

    Ogromnie wzruszający wiersz.

    Serdeczne pozdrowienia autorze.

    od Blanca87, Duse, Sunelli
  • motylek96

    30 April 2021, 12:13

    ✴️✴️✴️

    od Fergus, Ciska, Blanca87
  • silvershadow

    30 April 2021, 11:29

    ... w strugach deszczu ciągnę swoje serce
    poruszający wiersz

    od motylek96, Fergus, Ciska
  • Giakonika

    30 April 2021, 08:51

    Cudowne, smutne i wzruszające.

    I ten ślimaczek, szukający schronienia,
    ma nadzieję, że zdąży zanim...

    Szczęśliwej, bezpiecznej podróży do domu Grzegorzu.

  • kuloodporna

    29 April 2021, 23:56

    ...."Kroplą deszczu namaluję cię
    A potem długo sam – sam w to nie uwierzę
    Kroplą deszczu spłynie twoja twarz
    W tej kropli będę ja – i z sobą mnie zabierzesz"......😊🌼🌼🌼