Z innej strony (14)

Deszcz otwiera ludzi jak kwiatów kielichy
Czarne róże, białe lilie
Pod kopułą konstelacji spadających gwiazd
Rosa przy nich nie znaczy nic jak łzy
Które skroplił czas
Skryte, przez zabawę, za zasłoną mokną
Kropla mleka w kawie
Mentalna samotność

Jabłka sodomy sama spróbujesz
Przykro, że osobiście podane
Do skromnego stołu, na złotej zastawie
Z kieliszkiem wina czerwonego jak dłonie
Krwistego jak usta i kołnierz koszuli
Ślady niedowierzania na dywanie
I smugi na krysztale

Kropla drąży skałę
Upadamy przez częstotliwość fal
Radio na przekór będzie grać
Never gonna give you up
Wydobywając ciche łkanie
Z manekinów nas samych
Odmienne, bo szyte na miarę
Pogoń za trendami zmienia ramy

Punkt widzenia odmienia wszystko
Cześć na Biadę Poległym
Nowy Ląd na Kartaginę
Jak Rzym wykiełkował szumnie i spłonął
I My oblani wiarą spłoniemy
Przez mewy
Na horyzoncie niechcianej wiedzy