Przepraszam
Delikatnie otworzyłam serce
Z wrażenia usiadłam
Z oczu popłynęły łzy
Potok wzruszenia
Ciepło dębowej kory
Zapukało do mego wnętrza
Wielkie pragnienie
Spadających gwiazd
W końcu się spełniło
Lecz czemu tak późno?
Może to nie był koniec
Tylko początek
Czemu tego nie wiedziałam?
Wybacz moje zamknięte oczy
I mgłę
Która mi je zasłoniła…
4 February 2021, 18:29
Może dlatego późno, byś mogła docenić, łzami się wzruszyć i dbać o to, co dostałaś Różyczko :)
A że przepraszasz, pokornie, to i więcej dobra dostaniesz :)
5 March 2021, 21:17
Czasem lepiej pozwolić pewnym uczuciom odejść, by ich nie psuć...mogą wtedy żyć takie niehańbione złością i gniewem, słowami których nie da się cofnąć...ciężkimi łzami bezsilności, że po prostu nie wyszło...
Ale fakt to wiersz o cudownym uczuciu na myśl którego serducho bije w przyśpieszonym tempie i pojawia się uśmiech w kąciku ust... długie westchnienie i przeszywający dreszcz...
Co do dobra czasem przez przypadek można je zniszczyć i ciężko je z powrotem odbudować, siebie i świat wokół ten najbliższy...