Bez Ciebie
Dawno się nie mijaliśmy
Na ulicy pośród tłumu
Dwojga ludzi
Odwracając twarz
Każde w drugą stronę
By czasem nasze oczy
Nie dotknęły dusz
Dawno nie rozmawialiśmy
Przy dogasającym kominku
Wieczorem, pod kołdra
Popijając zielona herbatę
W osobnych domach
Dawno się nie uśmiechałem
Do Ciebie, do siebie samego
Nie krzyczysz na mnie, nie gniewasz
Nie ciągniesz za ucho, nie całujesz
(Chyba) brakuje mi tego..
07.01.2012
8 January 2012, 19:27
Tak, chyba się wierszem Michale rozumiemy :):)
A te pisane sercem, zawsze najpiękniejsze, bo w nich prawdziwe emocje...prawdziwi " MY", bez sztuczności, maski, bez szukania wysublimowanych słów, by emocje przekazać. Ponoć w prostocie i skromności najpiękniejsze piękno odnajdujemy :)Pisz tak dalej... bo wiesz na siłę to tylko... " test wysiłkowy" :):)
8 January 2012, 16:08
dziękuję Julko:) chyba dobrze się rozumiemy:) najpiękniej i najszczerzej się pisze prosto z serca:)
7 January 2012, 22:50
Nawet kłótnie, różnice w widzeniu świata, życia... potrafią zbliżać ludzi, budują pewne emocje, ale dają świadomość tego, że różniąc się kochamy.... najpiękniej. Akceptując wady widzimy człowieka z innej perspektywy, zaletami wszyscy się zachwycamy i tak najłatwiej, a codzienne życie to nie bajka....
Świetny wiersz Michale, kolejne moje..." brawo" :):)
