deszcz

daje pić roślinom
spragnionym na ziemi
i w niebie

maszyna - nietłumiona pracuje cicho
przelewa się życie
- twojemu poecie -

hermetycznie
nie muszą rozumieć siebie odległe ogniwa

twoją poezją jest pozostawianie w zamknięciu prezentu
przyglądanie się jak w pojemnikach więdną farby kwiatów

zanurzasz pióro w róży
czarnej

i chowasz się
wynosząc na powierzchnię usta
miłość

gruźliczą