Czymże one są, przychodzą i znikają.
Człowieka nagle ogarniają.
Tak wiele ich, tak rożnych.
Dużo cennych, kilka próżnych.
Miłość - jeden podmuch wiatru
wiosenną nocą.
W sercu euforia - gwiazdy
na niebie się migocą.
Wiara - kruchość jednego dnia.
Jak rozpostarte dłonie przechodnia.
Mijające postaci tworzą historię,
każda z nich ma inną teorię.
Czym one są,
gdy przynoszą tyle złego?
A czym są,
kiedy zdarzy się coś dobrego?
Dlaczego je dostaliśmy?
Gdy większość z nas cierpi.
A kim bez nich zostalibyśmy?
Pusta skóra bez duszy.
Kupa kości,
która nigdzie się nie ruszy.
Piękne są dobre,
co chwile trwają.
Piękne są dobre,
bo siłę dają.