Czy będziemy razem?
czy będzie mi dane
patrzeć na Słońce czerwone w firanie?
czy mogę powiedzieć że dać coś mogę
coś czego nie mam i co się wstydzę
wyjść tak z miłością na szarą ulicę?
I czy normalnie jest prawidłowo
kiedy normalnie nic mi nie daje?
A może to trzeba do góry nogami
złapać i upust dać w tym bałaganie
uczuć emocji co nie mogę ich zcierpieć
zbawcze to nie jest i to nie dla mnie
zgubiłem się całkiem tak się zgubiłem
całkiem.