Czuła, wrażliwa jak wulkan.
Płonę.
Podsycana ogniem.
I już wiesz...że bywam.
Bezwstydna.
Patrzysz  na mnie badawczym
wzrokiem.
Rozczulasz jeszcze bardziej,
roszadą podszytą futrem nieufności,
którym otulasz serce, skute lodem.
Analizujesz czułość z miną metodyka.
Błagam o jeszcze.
By mieć mnie, nie gasząc wewnętrznego
ognia możesz tak robić…
Zapłonę jak  pochodnia.
Na zawsze.

Sercem ogrzeję logikę i nieczułym
obcasem umysłu bez żalu, bez litości
do skutku zdepczę ogon smutku.
Niech odpadnie.
Chcę żyć od zawsze do zawsze w czułej 
kiczowatej namiętności.
Nie dla zgrywy ale dla ulotności.

Tylko Ty wiesz jak to zrobić, w kabarecie...życia.
Poddziczaj. Nieustannie.