Menu
Gildia Pióra na Patronite

w noc

Człowieku
Byłam Ci na wyciągnięcie ręki
Opoką
Gdy w Tobie nabrzmiały łzy
Jaki
Był sens pozostawienia mnie

Byłeś jedyny który rozumiał
I umiał osaczyć i znaleźć ten umiar
Wciąż błądze jest już za poźno
Szukasz mnie na próżno

Twoje słowa utkwiły
Niczym poezja we mnie
Róże rozkwitły
A potem zwiędły i piosenka
Utkwiła we mnie jak kolec
który nie chce odczepić się
ale go kochasz
a on wciąż boli Cię

15 864 wyświetlenia
379 tekstów
20 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!