Tik, tak, tik, tak, tik ,tak…

Człowieczeństwo zapisane
czarnym atramentem na pergaminie
w księdze zapieczętowanej ludzką krwią

zamknięci w murach z beton
okrutna prawda
wchłaniamy powietrze jak odór
dzisiejsza plaga dziesiątkuje ludzkie życie

jeżeli nadejdzie świt
nie odróżnisz wroga od przyjaciela

nie bój się ciszy
która na wskroś przedziera umysł
tylko myśli biegnącej w
zakłamaną rzeczywistości

jesteśmy pionkami w odwiecznej grze
w śród stada sępów…
pragniemy wyrwać się z sideł
i szybować jak wolny ptak
a nie żyć spętani kajdanami…

nie mając wyboru trwamy
w bezkresnym oceanie kłamstw

stajemy przed szybą zalaną krwawymi łzami
pragniemy świeżego oddechu
łączymy się w bólu z tłumem ludzi
żegnającymi się z doczesnym życiem

mając nadzieję że odrodzimy się jak feniks z popiołów.