Menu
Gildia Pióra na Patronite
Wiersz

między nami

czekałam na ciebie na skraju świata
ale ty byłeś jego granicą

obiecałeś mi wszystkie poranki
a ja nie mogłam ich udźwignąć
od tej pory gdy słońce wschodzi
przygniata nas ramionami do ziemi

choćby przyszło mi iść na kolanach
nie zapomnę
że nauczyłeś mnie latać

i jeśli się kiedyś zatrzymam
to tylko na progu twych dłoni

137 929 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • 16 February 2020, 23:46

    Możę troszeczkę. ;)
    Ale to baaardzo nieładnie usprawiedliwiać swe mordercze pasje "pierunem" z nieba. :D I Madź i Ty... jesteście seryjni... biedne moje serce... ;)
    Dobrej nocki. :))

  • Adnachiel

    16 February 2020, 17:27

    Się czepiasz Art., :P
    Nawet jeśli czasami cechuje mnie stalowy wzrok seryjnego mordercy, to tylko dlatego, że posiadam właściwą motywację :P
    I zamiar osiągnięcia odpowiednich efektów! :)
    Na zasadzie - kupców wypędzić ze świątyni :))

    Pozdrawiam serdecznie, miłego wieczoru :)

  • zapach_bzu

    15 February 2020, 20:32

    Wspaniały wiersz. Tyle wersów, które można cytować...

  • 14 February 2020, 23:34

    Nie wykluczam, że Adnachiel połamał już potraktowane przez Ciebie wcześniej z przeogromnym "sadyzmem i morderczą pasją". :P;)

  • giulietka

    12 February 2020, 06:32

    Aj, Arturze, a już myślałam, że ja Ci je skradnę, ale cóż zadowolę się resztą Smoka, też całkiem atrakcyjną!;)
    Dzięki stokrotne, takie od stokrotki.;)

    od yestem
  • 11 February 2020, 20:39

    Madź,
    całe szczęście, że do Ciebie zajrzałem już bez serca.
    Połamał mi je ten Łobuz - Adnachiel. :P
    Śliczny wiersz, ale Ty przecież wiesz.
    Miłego wieczoru. :))

  • giulietka

    11 February 2020, 07:09

    Cieszę się, że potrafisz słuchać, nawet jeśli wciąż opowiadam bajki.:)
    Cóż mogę dodać?
    Merci beaucoup!:)

  • Adnachiel

    10 February 2020, 18:19

    Kolejny wiersz, który uwielbiam!
    Uściślam: moje serce podbiłaś od razu.
    Piękny międzyczas!
    Światło w głębi mroku.
    Słowa wyszeptane jak zwierzenie.

  • giulietka

    10 February 2020, 09:37

    Tak Moni, bo to bardzo smutna historia... ale i piękna!
    Dziękuję, że się zatrzymałaś, miłego dnia!;)

  • Monika M.

    10 February 2020, 09:25

    Smutkiem zawiało... granica to zawsze ograniczenie, nawet jeśli jest ona chciana...